De heilige Birmaan – de zachte schoonheid

Deze katten verschillen in karakter van de meeste van hun soortgenoten: ze zijn nogal atypisch voor de soort en willen hun baasje graag behagen. Dit maakt ze het ideale huisdier voor kattenliefhebbers die niet houden van snorremans’ eigenwijsheid. Heilige Birmanen zijn gemakkelijk te trainen en heel braaf – ze halen zelden kattenkwaad uit. Maar dat betekent niet dat deze katten passief of zelfs saai zijn. Ze zijn heel nieuwsgierig, volgen mensen als een schaduw en kunnen geobsedeerd urenlang spelen met bewegende objecten. Door haar liefdevolle karakter is de heilige Birmaan een ideale gezinskat. Ze kan ook goed overweg met kinderen en met andere huisdieren, zoals sociale honden.

De verzorging van de heilige Birmaan is relatief eenvoudig. De vacht van de Birmakat dient minimaal twee keer per week te worden geborsteld, waarbij vooral de opvallende kraag moet worden verzorgd. Omdat de heilige Birmaan weinig ondervacht heeft, is het risico op klitten laag, maar borstelen draagt bij aan het welzijn en bevordert de band met het baasje. De staart van de heilige Birmaan is luchtig en behaard en heeft geen extra verzorging nodig.

De heilige Birmaan is uitstekend geschikt om binnenshuis te worden gehouden. Als je een baan hebt, moet de Birmakat samen zijn met soortgenoten, omdat ze zich in haar eentje niet op haar gemak voelt. De heilige Birmaan heeft veel aandacht van haar mensenfamilie nodig, maar is niet eigenwijs. Ze kan goed opgevoed worden en is nieuwsgierig naar clickertraining. Buiten laten rondlopen wordt alleen onder bepaalde voorwaarden aanbevolen: de Brimakat kan zichzelf gemakkelijk in gevaar brengen door haar vertrouwen in vreemden.

Het kleurenspectrum van de Birmakat is breed. De heilige Birmaan komt voor in verschillende point-kleuren zoals crème, rood, lila en seal. Tabby- en tortie-patronen zijn de laatste tijd populairder geworden in Europese foklijnen. Wat alle Birmakatten hebben, zijn opvallend helderblauwe ogen en witte poten, waarvan de symmetrie een belangrijk criterium is voor de fokbeoordeling. Op de achterpoten moeten deze markeringen daarom uitlopen in spitse “sporen”.

Het systematisch fokken van de Birmaan begon in het begin van de 20e eeuw in Frankrijk, de erkenning als ras vond daar plaats in 1925. In Europa gaat de fokkerij waarschijnlijk terug op het kruisen van siamezen en/of Perzische katten met katten die uit Birma zijn geïmporteerd. In feite ziet de heilige Birmaan eruit als een kruising tussen Perzische en Siamese katten. In de jaren dertig bloeide de fokkerij ook in Duitsland, maar deze werd door de oorlog in heel Europa onderbroken. Pas in 1955 kon de fokpopulatie zich in Frankrijk weer stabiliseren. Vandaag is het fokken van de Birmakat niet in gevaar.