Welkom in je nieuwe huis: parkieten!

Dan is de eerste vraag waar je je parkieten vandaan haalt. Onze tip: ga eerst eens langs bij je plaatselijke dierenasiel. Daar kun je in alle rust kennismaken met je toekomstige huisgenoten en het team van het dierenasiel kan je informeren over hun voorkeuren en hun gezondheidsstatus. Maar nog belangrijker: in het dierenasiel bevinden zich meestal parkietenpaartjes of groepen parkieten die al goed met elkaar overweg kunnen. Haal die vogels in geen geval uit elkaar, maar neem ze als groep over. Dit maakt de eerste dagen voor stuk gemakkelijker voor jou, omdat je nieuwe huurders zich zo sneller op hun gemak zullen voelen in hun nieuwe woning. Om op een voor de soort passende manier gehouden te worden, hebben parkieten op zijn minst het gezelschap van één andere soortgenoot nodig. En hoewel het gerucht hardnekkig blijft bestaan: het houden in paren of zwermen staat het tam maken niet in de weg! Integendeel: de moedigere zwermleden helpen het ijs te breken voor meer gereserveerde vogels. Als zij je vertrouwen, zullen anderen hen volgen.

Wist je dat parkieten in hun geboorteland Australië topsnelheden tot 120 kilometer per uur kunnen bereiken en tot 100 kilometer per dag kunnen vliegen? Dat kan jij ze natuurlijk niet bieden, maar de parkieten, die graag bewegen, hebben ook bij jou ruimte nodig en meerdere uren vrije vlucht per dag. Ideaal is een eigen vogelkamer met volière, of een ruime volière met veel vrije vlucht onder toezicht in een vogelveilige woning. De volière dient als een plek voor de vogels om zich terug te trekken en te eten en te slapen. De minimale afmetingen voor een parkietenvolière als “slaapkamer” voor een paartje zijn 150 x 60 x 100 centimeter – groter is natuurlijk altijd beter. De vorm moet eenvoudig en vierkant zijn, de roosters moeten horizontaal worden gemonteerd en mogen in geen geval wit worden gelakt – dit zorgt voor een irriterend flikkereffect voor vogels. Richt de volière in voordat ze erin trekken. Tot de basisuitrusting behoren diervriendelijk speelgoed, bij voorkeur gemaakt van natuurlijke materialen, zitstokken van natuurlijk hout met verschillende diameters (ook zeer dunne takken, die de voet- en beenspieren van je vogels trainen), een badhuisje, voer- en waterbakjes, een sepiaschelp of een wetsteen en parkietenvoer. Als ondergrond kies je het beste strooisel voor kleine dieren. Parkieten houden ook van een bosbodembedekking of van hooi en stro als bodembedekking om mee te spelen en te versnipperen. Vogelzand daarentegen kan leiden tot verstoppingen en irritaties in het spijsverteringskanaal en is niet geschikt voor parkieten!

Als je wilt dat je parkieten vrij door de hele woning kunnen vliegen, moet je je woning voorbereiden op hun aankomst. Als ze een vogelkamer krijgen, controleer deze dan op vogelveiligheid. De kleine papegaaivogels hebben verrassend sterke snavels en staan bekend om hun nieuwsgierigheid: alles wordt met de snavel onderzocht! Dit stelt jou voor de uitdaging om alles waarop niet mag worden geknabbeld buiten het bereik van de vogels te houden. Scherm losse stroomkabels, stopcontacten en giftige planten af. Zorg er ook voor dat er geen spleten zijn, bijvoorbeeld achter meubels, waar je vogels kunnen invallen en zich kunnen verwonden. Hetzelfde geldt voor hoge recipiënten zoals vazen: ze mogen niet met water worden gevuld of ongevuld open worden gelaten, wanneer je vogels vrij rondvliegen. In je vrije vluchtruimte mogen geen ramen zonder gordijnen of grote spiegels aanwezig zijn, omdat vogels die vaak niet opmerken en er met volle kracht tegenaan vliegen. De keuken is over het algemeen niet geschikt als vrije vluchtruimte: hete fornuizen en waterkokers, scherpe messen en kookdampen zijn te gevaarlijk voor de kromme snavels.

Doe het de eerste dagen rustig aan en zet je gevederde vrienden in geen geval onder druk. Omdat de zwermdieren niet gewend zijn aan absolute stilte, kan rustige achtergrondmuziek een rustgevend effect hebben op de kleine papegaaien. Probeer iets vrolijks te vinden; luide, dreunende basgeluiden komen bedreigend over voor de vogels. Praat met je vogels wanneer je ze verzorgt en wanneer je bij ze in de kamer bent. Zo wennen ze aan je stem. Parkieten onthouden ook terugkerende geluiden: gebruik dus hun namen als je met ze praat. Je kunt ook bij hen gaan zitten en een boek lezen. Zo leren ze dat jouw aanwezigheid volkomen normaal is. Als je parkieten ontspannen blijven snateren als je de kamer binnenkomt en tijdens het voeren niet meer achteruit gaan, maar je nieuwsgierig aankijken, kun je je eerste pogingen doen om ze te benaderen.

In het begin zijn details belangrijk: Felgekleurde kleding, gekleurde nagellak of rinkelende sieraden maken je vogels nerveus. Parkieten kunnen meer kleuren onderscheiden dan wij: Vooral rood is een waarschuwingskleur voor papegaaivogels, die moet je dus niet dragen als je ze voor het eerst ontmoet. Ook al kan het voor jou voldoende zijn om je vogels in een zwerm te observeren, is het zinvol als ze op zijn minst een beetje handtam zijn. Zo kun je hun gezondheid beter in de gaten houden, indien nodig medicatie geven en een bezoek aan de dierenartsenpraktijk ontspannender maken. Om ze te leren naar je hand te komen, is de eerste stap het klemmen van kleine porties gierst tegen het volièrerooster. Zo leren je gevleugelde vrienden de smaak kennen! In de tweede stap geef je ze het felbegeerde tussendoortje voorzichtig door het rooster. Maar vermijd bruuske bewegingen en wacht geduldig tot ze de gierst door het rooster uit je hand eten. In de derde stap open je de volièredeur en hou je de brokjes in de volière. Lok je parkieten naar de rug van je hand en laat ze het lekkers daar opeten. Maar let op: Gierst bevat veel calorieën! Vervang dit zo vaak mogelijk door bloemen en vers voer zoals paardenbloemen of salades, waar de kleine fijnproevers enorm van genieten. Met zulke geweldige lekkernijen en een beetje geduld zullen je parkieten zeker snel tam worden en zullen jullie samen veel plezier hebben.