Vogels in de tuin: wie tsjilpt daar?

De merel is een vogel die je niet kunt missen en ook moeilijk niet kunt horen. Als het gitzwarte mannetje met zijn oranje snavel vanuit zijn hoge uitkijkpunt zijn gezang laat weerklinken, zijn alle ogen op hem gericht. Het wijfje met een eenvoudiger bruin verenkleed is wat bescheidener. Merels kun je het best waarnemen na een regenbui, als ze op het veld op zoek gaan naar regenwormen.

Deze zwart-witte vogel met een rood kopje voelt zich het best tussen oude bomen. Als bewoner van parken en kerkhoven tref je hem ook regelmatig in de stad aan. Zijn kenmerkende trommelen, waarmee hij insectenlarven onder de boomschors vandaan haalt, is onmiskenbaar. Om hem te zien, heb je wat meer geluk en een scherp oog nodig: meestal is hij onderweg in dichte boomkruinen.

Ook eksters zijn zangvogels. Veel mensen hebben een dubbel gevoel bij deze vogels. Deze grote, zwart-witte vogels met een blauwgroene glans staan erom bekend glimmende voorwerpen mee te nemen en de nesten van kleinere vogels leeg te roven. Meestal komen eksters in grote groepen voor: zo kun je het fascinerende sociale gedrag en de verbazingwekkende intelligentie van deze raafachtigen gadeslaan.

Groenvink, boekvink, distelvink (beter bekend als putter): hoe hou je deze kleine wilde vogeltjes uit elkaar? Bij de putter is dat niet moeilijk: het uitzonderlijk kleurrijke verenkleed en het rode kopje zijn erg opvallend. Bij de boekvink trekken de blauwe vleugelstrepen, bij de groenvink de geelgroene dekveren de aandacht. Al deze dieren hebben een krachtige snavel, waarmee ze zaden kunnen breken.

Om een goudvink of bloedvink te ontdekken, heb je wat geluk nodig: het ronde, bruingrijze vogeltje, waarvan het mannetje een opvallend roze borst heeft, gedraagt zich heel onopvallend. Als zaadeter houdt hij van uitgebloeide bloemen en met zijn krachtige snavel snoept hij graag bessen.

Deze vogel zie je vaak slechts toevallig vanuit je ooghoeken – en dan denk je nog dat het een voorbijrennende muis is: de heggenmus is een meester in camouflage en verschuilt zich graag in struiken of tussen hoge planten. Daar pikt hij kevertjes, andere insecten, wormen en slakken op.

Mezen zijn een vogelsoort die iedereen kent. De kleine, sociale vogels hebben ondertussen hun schrik voor mensen zo goed als overwonnen en de voordelen van vetbollen en nestkastjes ontdekt. Hierdoor zijn ze het hele jaar door graag geziene gasten in de tuin.

Deze voornaam grijze dieren met een witte halskraag zien er met hun korte pootjes en in verhouding kleine kop wat vreemd geproportioneerd uit. Dit wilde familielid van de bekende stadsduif is de grootste inheemse zangvogel en kan erg vertrouwelijk worden.

Het roodborstje met zijn opvallende, rode borst waaraan hij zijn naam te danken heeft, is een erg opvallende vertegenwoordiger van de inheemse vogelwereld en bekoort mensen door zijn melodieuze gezang. Zijn voeding bestaat hoofdzakelijk uit insecten en andere heerlijke diertjes. Tegenover soortgenoten kan hij zich wat korzelig gedragen, aangezien roodborstjes een uitgesproken territoriaal gedrag hebben.

Huismus of veldmus: de populatie van de gewone mus gaat er al jarenlang op achteruit. De kleine, bruingrijze vogeltjes tref je altijd in groepjes aan en hebben een aan brutaliteit grenzende vrijpostigheid ten opzichte van mensen. Ze vinden echter steeds minder geschikte broedplaatsen en insecten als voeding om hun jongen groot te brengen.

Donkere veren met prachtig glanseffect en een indrukwekkend zangtalent: eigenlijk zou elke tuin een spreeuw moeten hebben. Ook als stemimitator schittert deze sociale vogel, die een enorme voorliefde heeft voor vruchten en bessen.

Als deze vogel vanuit zijn hoge positie een lied fluit, is het ronde, bruine diertje de koning van zijn territorium. Het winterkoninkje is gemakkelijk te herkennen aan zijn steeds omhoogstaande staart.