Allergie bij honden – oorzaken, symptomen en behandeling

Wist je dat ongeveer één op de vijf honden last heeft van een allergie? De trend is stijgend. De redenen voor deze alarmerende trend zijn uiteenlopend en kruisallergieën met verschillende symptomen maken een duidelijke diagnose moeilijker. Om de allergie van een hond volledig te begrijpen, is het eerst belangrijk om de mogelijke oorzaken te achterhalen.

In de diergeneeskunde, net als in de menselijke geneeskunde, wordt „allergie“ gedefinieerd als de neiging van het lichaam om op bepaalde stoffen te reageren met een pathologische reactie. Deze stoffen zijn op zichzelf onschadelijk voor het dier. Het immuunsysteem denkt echter dat ze giftig of onverteerbaar zijn bij extern contact (huid, luchtwegen) of oraal contact (inslikken) en reageert door zich te verdedigen, waardoor het hele lichaam in een soort alarmtoestand wordt gebracht. De stoffen die zo’n immuunreactie uitlokken, noemen we allergenen. Sommige hondenrassen zijn gevoeliger voor allergieën dan andere. Dit zijn onder andere:

• golden retrievers – vatbaar voor voedselallergieën
• terriërs – vatbaar voor huisstofmijtallergieën en huidallergieën
• chihuahua en bichon – vatbaar voor ademhalingsallergieën
• Duitse herders – vatbaar voor allergieën voor insectenbeten

De symptomen van allergieën bij honden verschillen per dier, zelfs bij hetzelfde allergeen.

Hondenallergieën met zwelling rond het hoofd komen soms voor na een insectensteek, zoals van een wesp of horzel. Een dergelijk angio-oedeem is een diergeneeskundig noodgeval, omdat de zwelling zich in sommige gevallen kan uitbreiden tot de nek en ademhalingsmoeilijkheden kan veroorzaken. Je moet dus snel handelen en je trouwe viervoeter naar de dichtstbijzijnde dierenarts brengen. Na een injectie met medicijnen zal de zwelling na een paar uur verdwijnen. Deze allergische reactie kan opnieuw optreden als de hond weer in contact komt met het allergeen. Laat je hond niet alleen in de tuin tijdens het seizoen voor bijen, wespen en andere stekende insecten.

Net als mensen kunnen honden allergisch zijn voor huisdieren zoals katten. Heb je meerdere huisdieren, waaronder minstens één hond en één kat? Als je hond zich regelmatig krabt of overmatig likt, kan dit komen door jeuk veroorzaakt door een allergie voor je kat. Zodra allergenen zoals parasieten of een voedselintolerantie zijn uitgesloten, kan je dierenarts een allergietest uitvoeren om je vermoeden te bevestigen of te ontkrachten. Indien mogelijk, kun je ook een vriend of familielid vragen om twee of drie weken op je kat te passen. Als de symptomen van je hond in deze periode verdwijnen, heb je nog steeds niet de oplossing voor het probleem, maar ken je in ieder geval de oorzaak.

Mijten zijn kleine spinachtigen die in onze huizen leven, bij voorkeur op tapijten, banken, beddengoed en gordijnen. Ze zijn het hele jaar door aanwezig en veroorzaken allergieën bij sommige mensen en ook bij honden. De befaamde stofallergie is in feite een allergie voor huisstofmijt. De meest voorkomende symptomen zijn:

• hond krabt
• hond likt zichzelf overmatig
• niezen
• lopende ogen
• hoesten

Omdat deze symptomen ook bij andere allergieën en ziektes kunnen optreden, is het vaak moeilijk om een allergie voor huisstofmijt bij een hond vast te stellen. Met verschillende allergietesten, zoals de serumallergietest en de intradermale allergietest, kan de dierenarts een diagnose stellen.

Als je een allergie bij je hond vermoedt, kun je het beste een dierenarts of dierenkliniek raadplegen die gespecialiseerd is in allergieën. Om allergieën bij honden correct te kunnen diagnosticeren, is namelijk veel ervaring en aanvullende opleiding nodig. Beschrijf aan de dierenarts alle symptomen die je bij je huisdier waarneemt. Houd er rekening mee dat allergieën voor vlooienspeeksel en bepaalde omgevingsallergieën, zoals allergie voor pollen, seizoensgebonden zijn of met tussenpozen kunnen optreden. Er zijn verschillende manieren waarop een dierenarts een allergie bij een hond kan vaststellen: bloedtesten, intradermale huidtesten, vermijdingsdiëten voor voedselallergieën en -intoleranties.

Ervaringen in veterinaire diagnostiek hebben aangetoond dat bloedtesten en intradermale huidtesten alleen geen betrouwbare indicatie geven van de allergische status van een hond. Vaak zal de dierenarts een diagnose stellen door klinische uitsluiting, waarbij ziekten met dezelfde symptomen geleidelijk worden uitgesloten. Bloedtesten en allergietesten kunnen aanvullende aanwijzingen geven voor de diagnose. De kosten hiervan variëren per dierenkliniek.

Als voedselintolerantie wordt vermoed, wordt een vermijdingsdieet voorgeschreven. In dat geval krijgt de hond eerst vlees dat hij nooit of slechts sporadisch heeft gegeten,bijvoorbeeld struisvogel- of paardenvlees, aangevuld met koolhydraten. Als de symptomen van de hond verbeteren tijdens dit strenge dieet, moeten ingrediënten geleidelijk worden toegevoegd om de uitlokkende factor te bepalen. In ieder geval moet dit dieet worden begeleid door een deskundige om eventuele ongewenste bijwerkingen of andere gebreksverschijnselen tijdig op te sporen.

Zodra de allergie is bevestigd door de dierenarts, zijn er een aantal oplossingen afhankelijk van het allergeen. Bij ernstige problemen kan je dierenarts eerst medicijnen toedienen om je hond te helpen: antihistaminica, corticoïden, antipruritica. Als de allergie van de hond een intolerantie is voor ingrediënten in zijn voeding, zoals bepaalde eiwitten, gluten of koolhydraatbronnen, moet zijn voeding gericht en systematisch worden gewijzigd.

BARF is gebaseerd op de toediening van natuurlijke ingrediënten (vlees, groenten, fruit), die het grootste deel van het voedingsplan uitmaken. Om voedingsfouten en bijgevolg eventuele deficiëntieverschijnselen te voorkomen, moet je vanaf het begin een diervoedingsdeskundige of natuurgeneeskundige raadplegen om een voedingsplan op te stellen.