Duitse herder - vriend en helper van de mens
15.05.2023 - Leestijd: 3 minuten

Op het eerste gezicht zien veel mensen een Duitse herder als een groot en indrukwekkend dier op een belangrijke missie, die jacht maakt op criminelen, drugs opspeurt of schapen hoedt voor de boer. In feite wordt de Duitse herder beschouwd als een prototype van een werkhond. Maar de slimme viervoeter heeft qua veelzijdigheid nog veel meer te bieden.
Een klassieker over de hele wereld
Zijn naam beantwoordt de vraag over de oorsprong: Het ras van de Duitse herders gaat terug op herdershonden, die niet alleen de schapen in de gaten moesten houden, maar ook het eigendom van de herder moesten bewaken. Oorspronkelijke typen van de Duitse herder die op deze manier zijn gedefinieerd, bestaan al sinds de 7e eeuw. De fokpionier, kapitein Max von Stephanitz uit Dresden, ontwikkelde het ras van stokharige en kortharige herdershonden en formuleerde de eerste standaard in 1891. De stamvader van het moderne ras heette “Horand von Grafrath”, het fokdoel was een robuuste en intelligente werkhond, schoonheidsidealen waren aanvankelijk secundair. Inmiddels is de Duitse herder een van de meest populaire hondenrassen ter wereld. De dieren mochten echter lange tijd niet in Australië worden geïmporteerd. Men was bang dat ze zich zouden vermengen met dingo’s en gevaar veroorzaken voor de schaapskuddes.
Essentie en karakter van de Duitse herder
Alles wat een professionele werkhond nodig heeft, vind je in de essentie van de Duitse herder. Door hun hoge intelligentie zijn ze gehoorzaam, volgzaam en bereid om te leren. Als attent en zelfverzekerd dier met sterke zenuwen is een Duitse herder ideaal als waakhond. Maar ook als begeleidende en gezinshond maak je met dit ras een goede keuze. Een goed uitgebalanceerde Duitse herder is op zijn gemak, goedaardig en zal door dik en dun aan je zijde blijven. Zijn loyaliteit aan zijn baasje is onwankelbaar. Hij waardeert ook het gezelschap van zijn soortgenoten en kan met alle rassen goed overweg, mits voldoende gesocialiseerd.
Het opvoeden en houden van de Duitse herder
De Duitse herder is geen hond voor beginners. Je moet consequent tegen hem zijn bij de opvoeding en in de dagelijkse omgang. De hond moet zich aan jou onderwerpen. Anders heeft een Duitse herder de neiging zich dominant te gedragen of ontwikkelt hij een te grote beschermings- of prooidrift. Dit kan al snel tot problemen leiden, en niet alleen gezien de kracht en grootte van het dier. De opvoeding van de gewillige Duitse herder werkt het beste met geduld, empathie, lof en traktaties. Natuurlijk heeft een goed opgevoede Duitse herder ook activiteit en veel beweging nodig, weer of geen weer. Zijn enorme werklust maakt hem dan ook veelzijdig inzetbaar als waak– en beveiligingshond, hulphond en spoorzoeker. Hij is ook nog steeds een klassieker onder de herdershonden. Als je de Duitse herder als persoonlijke metgezel houdt, gebruik deze talenten dan om activiteit te stimuleren. Hij blijft zijn hele leven speels: met bezigheden als spoorzoeken of Mantrailing aan de sleepriem maak je je hond enthousiast.
Verzorging van de Duitse herder
Het verzorgen van de vacht is vrij eenvoudig, afhankelijk van de lengte. Borstel en kam je Duitse herder regelmatig en gebruik voor correcties af en toe een trimmer. Let vooral op de tandverzorging van je trouwe viervoeter. Idealiter moet het gebit dagelijks worden schoongemaakt – de hond zou altijd kauwspullen voor de tandverzorging moeten hebben om de vorming van tandsteen te helpen voorkomen. Vanwege hun grootte, omvang en te ver doorfokken hebben Duitse herders vaak problemen met heup- en ellebooggewrichten.
Bij ons vind je de beste producten voor je Duitse herder!
Profiel Duitse herder
Ras | Duitse herder |
Oorsprong | Duitsland |
Classificatie | Herdershonden en veedrijvershonden |
Grootte | Reu 60 tot 65 centimeter schouderhoogte - teef 55 tot 60 centimeter schouderhoogte |
Gewicht | Reu 30 tot 40 kilogram - teef 22 tot 35 kilogram
|
Anatomie | Gespierd, meer lengte dan hoogte, schuin aflopende staart, schaargebit |
Ogen | Amandelvormig, donker, in lichte mate scheefstaand
|
Oren | Oren licht naar voren gebogen
|
Vacht en kleur | Structuur ruwharig, recht- of langharig; effen zwart, grijs, rood-geel met “zadel”, af en toe met een vlekje |
Kenmerken | Na de Eerste Wereldoorlog werd het ras in Engelssprekende landen vermeld als Elzasser Wolfshond |
Karakter | Attent, intelligent en leergierig, zelfverzekerd, evenwichtig en met sterke zenuwen |
Verzorging | Kam en borstel de vacht regelmatig, regelmatig trimmen en tanden reinigen
|
Gezondheid | Neiging tot dysplasie van de heup en elleboog, ontsteking van de oren en hoornvliezen, allergieën, tumoren, huidproblemen en nog veel meer |