Dogsharing: Wat belangrijk is bij het delen van een hond

Velen zouden graag een hond hebben, maar weten dat zij door hun baan en privé-leven er niet voldoende voor kunnen zorgen. Er zijn echter ook situaties waarin mensen die al een hond hebben, niet meer adequaat voor hun viervoeter kunnen zorgen, bijvoorbeeld omdat hun levenssituatie ingrijpend is veranderd.

En natuurlijk kan de organisatie van de eigen vrije tijd ook heel wat uitdagingen met zich meebrengen: Hondeneigenaars gaan ook graag een weekendje weg of langer op reis. Toch zijn honden niet in alle hotels of accommodaties toegelaten. Andere activiteiten, zoals stedentrips naar lawaaierige, drukke steden, wil je je viervoeter gewoon niet aandoen.

Honden die dat geleerd hebben, kunnen prima alleen blijven voor een beperkte tijd. Het is echter niet de bedoeling dat je je hond voor langere tijd alleen laat. Zoiets kan je geen enkele viervoeter aandoen. Honden staan bekend als roedeldieren en hebben dus gezelschap en voldoende contact nodig om te kunnen leven – vanzelfsprekend is het niet juist om de hond te lang alleen te laten.  De oplossing hiervoor is dogsharing (Nederlands: een hond delen). De hond krijgt dan naast zijn eigenlijke eigenaar een extra baasje of bazinnetje, dat in een ander huishouden woont.

Deze extra verzorger neemt de zorg voor het dier op afgesproken momenten over. Of dat nu elke dag een uur, op vaste dagen in de week of af en toe als de hoofdverzorger weg is: Er zijn veel dogsharing-modellen. Het belangrijkste is: Het welzijn van de hond staat steeds voorop! Dan is het delen van honden voor alle betrokkenen – zowel dier als mens – een prachtige levensstijl.

Kan je een hond delen? Dat kan lukken. Natuurlijk moet je zelf nagaan of je viervoeter zich goed voelt bij deze methode. Want iedere hond kan anders reageren op deze situatie.  Het is belangrijk dat het dier beide baasjes/bazinnetjes goed kent. Dit vergt tijd en geduld om wederzijds vertrouwen en een goede band op te bouwen.  Simpelweg de leiband overhandigen en dogsharingpartner worden is geen goed idee. Een vaste structuur in de dagelijkse routine, die ondanks de verandering behouden blijft, helpt de hond ook om zich veilig te voelen en dogsharing stressvrij te beleven.

Vandaag met baasje of bazinnetje nummer 1 door de velden zwerven en morgen met baasje of bazinnetje nummer 2 in de homeoffice zitten? Niet elke hond kan omgaan met het wisselen tussen verzorgers. Om te weten of mijn huisdier geschikt is voor dogsharing, raden wij aan het gedurende een viertal weken te testen. Sommige honden accepteren de nieuwe situatie binnen deze tijd, maar stiekem voelen ze zich helemaal niet op hun gemak.  Pas dan zal duidelijk worden of zij zich werkelijk op hun gemak voelen bij het tweede baasje of bazinnetje en geen verlatings- en scheidingsangst hebben en onder enorme stress gebukt gaan. Lees hier wat je tegen stress bij je hond kan doen.

“Wie zich voor eeuwig bindt, moet onderzoeken of de harten bij elkaar passen!” Dit citaat van Schiller is niet alleen van toepassing op menselijke relaties, maar ook op dogsharing. Idealiter zijn jullie immers een heel hondenleven samen en delen jullie de verantwoordelijkheid voor een levend wezen. Dat kunnen wel 15 gezamenlijke jaren zijn. Vanwege. Door meningsverschillen en begunstigd door de sterke emotionele band met zijn dier, kunnen onderling ook conflicten ontstaan.

De basisvoorwaarde is dat de dogsharers goed met elkaar kunnen opschieten. Elkaar sympathiek vinden is echter niet genoeg. Een paar fundamentele zaken moeten zeker van tevoren worden opgehelderd en samen worden afgesproken.  Wanneer er geen honderd procent overeenstemming is over essentiële punten, liggen problemen – misschien niet onmiddellijk, maar wel in de loop van de tijd – in het verschiet.

De eerste stap is samen met de hond gaan wandelen. Het is dan zinvol om de gebruikelijke thuisomgeving van het dier te beoordelen. Op die manier leert de tweede begeleider snel aanvoelen wat belangrijk is voor de vorige hoofdverzorger, hoe hij met de hond moet omgaan, welke regels de hond moet volgen en hoe lichaamstaal en commando’s gebruikt worden.

De hond en de hoofdeigenaar mogen pas na een aantal ontmoetingen voor het eerst van elkaar gescheiden worden – eerst voor een paar uur, dan eens ‘s nachts, later voor een paar dagen. Pas wanneer een hond de aanvankelijk vreemde persoon als tweede roedelleider aanvaardt, wint hij het nodige vertrouwen. Het kan ook helpen om samen een bezoekje te brengen aan de hondenschool.

Sommige hondeneigenaars vinden in hun kennissenkring het extra baasje of bazinnetje voor hun pluizenbol. Dit kan de buurvrouw zijn die pas met pensioen is of de vriendin die helemaal weg is van honden maar door haar werk niet altijd beschikbaar is.

Wie zijn hond wil delen – of een hond zoekt om tijd aan te besteden – komt ook op de dogsharing-platforms op internet aan zijn trekken. De bekendste is hondensitter.be. Daar kan je je gratis registreren, een profiel aanmaken, een aanvraag indienen of een advertentie zoeken, contact leggen met potentiële hondenpartners en een ontmoeting regelen om elkaar te leren kennen.

nl.pawshake.be werkt ongeveer hetzelfde. Het platform telt meer dan 30.000 leden over heel België (augustus 2021). Deze website beschikt ook over een app. Via deze kan je dan heel eenvoudig communiceren met andere hondenliefhebbers. Baasjes kunnen hier een gratis profiel op aanmaken.

Opgelet: Als er geld wordt gevraagd voor de bemiddeling van dogsharingpartners of als een bureau zelfs honden per uur te huur aanbiedt in ruil voor betaling, wordt het dubieus. Bovendien staat bij zulke aanbieders het welzijn van het dier allerminst op de voorgrond. Ondersteun dergelijke praktijken dus niet.

Of het nu Brussel, Antwerpen of Kortrijk is: Dogsharing kan je intussen in alle grote Belgische steden terugvinden. Maar ook op het platteland is het “delen van honden” ingeburgerd geraakt. De meeste dogsharing-websites werken met een zoekfunctie waarin je je postcode kunt invoeren om een baasje in de buurt te vinden.

De aansprakelijkheidsverzekering voor de hond kan slechts door één persoon worden ondertekend. Deze is van toepassing als de hond schade veroorzaakt. Zo blijft de eigenaar niet zitten met de financiële gevolgen, zoals een schadevergoeding of smartengeld. Het maakt niet uit met wie hij op dat moment op stap is: De meeste verzekeringen dekken niet-commerciële houders van dieren. Het is echter raadzaam de verzekeraar uitdrukkelijk te laten instemmen met het dogsharingmodel en, indien nodig, de naam van de secundaire eigenaar te laten registreren.

Lees ook ons artikel over ziektekostenverzekeringen voor dieren en kom alles over dit onderwerp te weten!