Hoe komt een hond aan vlooien?

In de natuur komen vlooien vooral voor in gras, weilanden en struiken. Hoewel ze daar “natuurlijk” voorkomen, worden ze ook in zeer grote aantallen in woon- en binnenruimtes aangetroffen. Hier wachten ze op een geschikte gastheer die langs komt en springen er dan op. Want de ongeveer drie millimeter kleine bloedzuigers hebben een enorm sprongbereik van wel 1 m vooruit en 25 cm omhoog!

De vlo is bruin van kleur, het lichaam is erg smal en plat, heeft geen vleugels en heeft zes poten, het is dus een lid is van de insectenfamilie. Opvallend zijn de lange, krachtige achterpoten, die hem een enorme springkracht geven. Ter bescherming tegen vijanden is het vlooienlichaam gemaakt van chitine en dus “gepantserd”.

Wist je dat er wereldwijd duizenden verschillende soorten vlooien bestaan? De vlooien die voor ons relevant zijn, zijn onder andere de hondenvlo (Ctenocephalides cani), kattenvlo (Ctenocephalides felis) en natuurlijk de menselijke vlo (Pulex irritans). Helaas houden vlooien zich niet aan deze namen, dus de meest voorkomende vlo die bij honden wordt aangetroffen, is de kattenvlo! Hondenvlooien zijn daarentegen eigenlijk vrij zeldzaam.

Als de vlooienplaag erg sterk is of de gastheer van de hond er niet is, kunnen honden- en kattenvlooien gemakkelijk op mensen overspringen. Maar de mens behoort niet tot hun eerste keus en is voor korte tijd een zogenaamde valse gastheer.

Een vrouwtjesvlo legt haar eerste eitjes na haar eerste bloedmaaltijd. Een enkele vlo kan gemiddeld tussen de 27 en 50 eitjes per dag in de vacht van een hond leggen. De eitjes zijn glad en vallen daarna van de hond af. Ze liggen in het gras of op je vloerkleed en ander huistextiel tot ze de optimale omstandigheden hebben om uit te komen: bij ongeveer 25 °C en een luchtvochtigheid van 80%. Na ongeveer een week komen de talrijke larven uit en kruipen ze, omdat ze gevoelig zijn voor licht, in de kieren van de bank of diep in je vloerbedekking, waar ze zich verpoppen in een cocon.

Hun tijd komt op zijn vroegst na 10 dagen: Ze herkennen het juiste moment aan de hitte, CO2-toename en trillingen die hun potentiële gastheer veroorzaakt. Ze komen uit en springen in één grote sprong uit hun cocon en vallen honden, katten of mensen aan. Daarna begint de cyclus opnieuw. Vlooienbesmetting kan ook optreden door directe overdracht van parasieten van de ene hond naar de andere. Echter, aangezien vlooien zich aan hun gastheren “vasthouden”, aan wie ze hun overleven te danken hebben, nemen ze zelden het risico van een sprong in het “onbekende”. Een andere vlooienbron op onze breedtegraad is de egel.

Als je in het begin maar tien vlooien op je hond hebt, leggen ze tot 500 eitjes per dag en even later zitten de larven al in je vloerbedekking, hondenmanden, kussens en textiel. Uitgebroede larven kunnen daar tot zes maanden overleven zonder bloed.

In een woning – zeker met meerdere dieren – kan dit al snel leiden tot een vlooieninvasie, die dan erg moeilijk kan worden bestreden. Daarom beter: Neem tijdig maatregelen en handel direct bij een lichte vlooieninfectie!

Tijdens het koude seizoen zoeken vlooien de warmte van huizen en worden ze door wilde dieren naar kelders, zolders of schuren gebracht. Bescherm je hond ook in de winter tegen vlooien! Natuurlijke spot-on middelen beschermen tot wel vier weken, en ongediertehalsbanden tot ongeveer vijf maanden. Vlooienpoeder bevrijdt je reeds besmette hond van de vervelende pelsbewoners. Vergeet ook niet om de omgeving, zoals het slaapgedeelte, te behandelen met ongediertebestrijdingsmiddelen om te voorkomen dat vlooien zich verder nestelen. Een daaropvolgende ontwormingskuur van je hond is noodzakelijk, omdat de vlooien wormen kunnen overbrengen. Als de vlooienplaag bijzonder hardnekkig is, is een bezoek aan de dierenarts noodzakelijk. Het werkt snel en gemakkelijk bij Maxi Zoo-online. Ons team van dierenartsen zal samen met jou open vragen over de preventie en behandeling van ongediertebestrijding verhelderen en passende middelen aanbevelen. Geschikte producten voor ongediertebescherming vind je ook hier in de onlineshop.

Het eerste teken van een vlooien- of mijtenplaag is hevige jeuk veroorzaakt door het speeksel van de bijtende en zuigende vlo, gevolgd door aanhoudend krabben van de hond. Sommige honden bijten of knabbelen aan de delen van het lichaam waar de vlooien zitten.

Het is niet altijd gemakkelijk om een vlooien- of grasmijtenplaag bij een hond te identificeren. Niet elke hond krabt zichzelf zo intens of vaak genoeg dat de hondeneigenaar het wel moet opvallen. En in een dikke vacht is het spotten van vlooien vaak een kwestie van geluk. Het kan dus zijn dat je bij een beperkte initiële besmetting het ongenode plaaggeesten niet eens opmerkt, met mogelijk de fatale gevolgen van een latere vlooieninvasie!

Zodra je merkt dat je hond een zwakke vlooienplaag heeft, kun je ervan uitgaan dat er in de buurt van je trouwe viervoeter een grote uitbraak van vlooien en larven is. Entomologen gaan ervan uit dat slechts 5% van de vlooien op hun gastheer leeft, de overige 95% wordt als eieren, larven en poppen over de omgeving verspreid. Dit betekent niet alleen dat er slechts een relatief klein aantal vlooien op de hond zit om bloed te zuigen, maar ook dat de zorg voor de omgeving van de hond van groot belang is.

Als er sprake is van een vlooienplaag, is het niet voldoende om de hond te behandelen met preparaten die ter preventie zijn ontwikkeld, zoals speciale halsbanden en spot-on preparaten. Als ze later worden gebruikt, zorgen ze ervoor dat de vlooien je trouwe viervoeter verlaten, maar in de omgeving blijven en je hond bij de volgende gelegenheid opnieuw besmetten of genoegen nemen met jou als valse gastheer.

Daarom is in het geval van een acute vlooienplaag een zeer effectief middel van de dierenarts de enige permanente oplossing voor het vlooienprobleem. Enerzijds zou dit een insecticide moeten zijn dat de volwassen vlooien doodt (speciale shampoos, vlooienpoeder, sprays). Maar zelfs het beste insecticide doodt niet alle volwassen vrouwelijke vlooien. Daarom moet je daarnaast een insectenontwikkelingsremmer gebruiken die de eitjes vernietigt. Om effectief te zijn, moet de combinatie van de twee preparaten noodzakelijkerwijs herhaaldelijk worden gebruikt met de door de fabrikant vastgestelde tussenpozen. Overleg met de dierenarts is essentieel omdat dit giftige stoffen zijn. Als er andere dieren in je huishouden aanwezig zijn, moeten deze ook met andere middelen worden behandeld, afhankelijk van hun soort!

Om de cyclus van vlooienontwikkeling eindelijk te onderbreken, moet de hele omgeving van het dier vlooienvrij zijn.

Houd dit drie maanden vol, zodat de eitjes en larven ook geen kans maken!

Alleen een fijnmazige profylaxe kan je deze tijdrovende en kostbare maatregelen besparen om een sterke vlooienplaag te bestrijden. Daarom is het des te belangrijker om naast de vlooienbehandeling ook speciale antiparasitaire middelen te geven, zoals spot-ons of vlooienhalsbanden. De beste keuze is echter een antiparasitair middel met een afstotende (afschrikkende) of zogenaamde knock-down werking, waardoor de vlo niet gaat bijten. Dit werkingsmechanisme is vooral belangrijk bij honden met een allergie voor vlooienspeeksel. Het medicijn van keuze moet snel effectief zijn en, voor zover mogelijk, niet schadelijk voor de hond.

Vraag advies aan je dierenarts, want dit zijn ook giftige insecticiden.

Vlooien zijn besmet met de hondenlintworm (Dipylidium caninum) en dragen deze over wanneer de hond ze kapot gebeten of ingeslikt heeft. Daarom is na de anti-vlooienbehandeling een wormkuur essentieel!

Het speeksel van de vlooien komt tijdens de bloedmaaltijd in het organisme van de hond terecht en veroorzaakt, vooral als de vlooienplaag groot is, bij sommige honden een ernstige allergie, bekend als vlooienallergie of dermatitis.

Het zijn de larven van de grasmijt, ook wel herfstmijt genoemd, die voor problemen zorgen bij honden en mensen. De grasmijten zijn voor ons nauwelijks zichtbaar omdat ze maar ongeveer 0,3 millimeter groot zijn. Maar ze springen al snel in het oog met hun oranjerode lijf.

Grasmijtlarven komen op zijn vroegst vanaf maart en zitten – zoals de naam al doet vermoeden – graag in het gras, grasballen, maar ook in stro of kniehoge planten. Als je wilt weten of dit ongedierte zich in je tuin heeft genesteld, leg dan in de zomer een lichtgekleurde doek op het gras, waar de grasmijten snel gezellig samen gaan zonnebaden.

Ze tasten delen van het lichaam van de hond aan, die in contact komen met het gras: poten, kop, oren, benen, buik en borst. Hier zoeken de mijten voornamelijk naar gebieden met een dunne huid, krabben ze en geven speekselafscheiding af.

Het speeksel van de grasmijtlarve veroorzaakt, net als bij de vlo, een soms zeer sterke jeuk. De grasmijt is geen bloedzuiger omdat hij de voorkeur geeft aan celsappen en lymfatisch water. Hoewel hij geen ziekten overbrengt, is hij onaangenaam voor zowel honden als mensen, omdat hij bij mensen onaangename jeuk kan veroorzaken en bij honden mijtallergieën. De ernstige jeuk neemt toe bij het krabben en bij verhitting.

Het is daarom belangrijk om besmetting met grasmijten te voorkomen en in acute gevallen snel en doelgericht te handelen, aangezien de bijtplaatsen snel geïnfecteerd kunnen raken en tot andere ziekten kunnen leiden.

Hoewel er eenvoudige behandelingsmethoden bestaan, zijn er nog geen doeltreffende preventieve middelen, zoals afweermiddelen, beschikbaar.