De sint-bernard - een trouwe reus met een groot hart

De geboortegrond van de sint-bernard ligt in de bergen, preciezer: in de Alpen. De machtige boeren- en herdershonden waren hier al sinds de vroege middeleeuwen wijdverbreid. In de 17e eeuw leefden de waakzame berghonden op de Grote Sint-Bernardpas met monniken die een hospice hadden opgericht op een hoogte van 2469 meter. De monniken gebruikten hun honden om naar vermiste en onder de sneeuw begraven mensen te zoeken. De sint-bernard Barry wordt in Zwitserland beschouwd als nationale held. In de 19e eeuw zou hij meer dan 40 mensen hebben gered. In 1887 werd de sint-bernard officieel erkend als een Zwitsers hondenras.

Kalm en evenwichtig – zo zou je de essentie van de Zwitserse nationale hond kunnen omschrijven. Sint-bernards zijn moeilijk uit hun evenwicht te brengen: ze hebben veel geduld – vooral met kinderen – en zijn ongelooflijk goedaardig. Toch zijn ze waakzaam en onderscheiden ze zich met een sterk bescherminstinct. Idealiter wonen ze met hun gezin op een groot terrein dat ze kunnen bewaken. De trouwe metgezellen verlaten niet graag hun „roedel” en hebben constant contact met hun verzorgers nodig. Sint-bernards zijn dus geen kennelhonden.

Een zekere koppigheid is inherent aan de sint-bernard. Ze moeten consequent en met krachtige hand worden opgevoed. Puppy’s zijn erg levendig en speels; ze hebben vanaf jonge leeftijd duidelijke instructies nodig. Als baas van een sint-bernard moet je altijd in gedachten houden dat dit ras sterker is dan de mens, alleen al vanwege zijn enorme gewicht. Het tot wel 90 centimeter grote formaat zul je in het dagelijks leven moeten zien te managen. De reus heeft veel beweging nodig en wordt niet gelukkig van een appartement midden in de stad. Door zijn dikke vacht voelt hij zich het prettigst bij gematigde temperaturen. Wanneer het kwik in de thermometer rijst, trekt hij zich terug op een koele, schaduwrijke plek. In de sneeuw daarentegen is de sint-bernard in zijn element en loopt hij op volle toeren. Als reddingshonden worden sint-bernards vanwege hun grootte niet meer gebruikt. In plaats daarvan vervullen ze als therapiehonden waardevolle diensten op veel gebieden.

De zachte, glanzende vacht van de sint-bernard is gemakkelijk te borstelen. Tijdens het ruien dien je de hond elke dag te verzorgen.

De extreme grootte en het daarmee gepaard gaande hoge gewicht kunnen bij sint-bernards leiden tot gezondheidsproblemen zoals heupdysplasie (HD). Een huis met veel trappen is daarom voor dit ras niet aan te raden. Fokkers van sint-bernards kennen het probleem van HD en hebben er de laatste jaren meer aandacht aan besteed. Dit heeft geleid tot een afname van dysplastische honden.

Bij ons vind je de beste producten voor je sint-bernard!

Naar de hondenproducten