De Maine Coon – de intelligente "hondenkat" van Harry Potter

De vierpotige filmster laat ook zien waar Maine Coons bekend om staan: net als een hond vergezelt ze haar meester en verklikt zelfs ondeugende leerlingen. Het is moeilijk te geloven, maar veel Maine Coons vinden het zelfs leuk om te apporteren. Hierdoor en vanwege hun sterke menselijke band wordt de Maine Coon ook wel de “hondenkat” genoemd.

Maine Coon-katten zijn erg mensgericht en aanhankelijk. Maine Coons zijn sociaal en vriendelijk voor soortgenoten, maar ook voor honden en kinderen. Ze spelen graag. Als ze dit doen, hoor je vaak een soort gekoer of gekraai. Het ras wordt ook als een goede jager beschouwd. In de VS wordt ze nog steeds de “working cat” genoemd – een muizen- en rattenvanger.

De Maine Coon is een levendige kat die dol is op jagen en rondrennen. Deze huistijger is met haar sterke bewegingsdrang het gelukkigst als ze buiten mag genieten. De grootte en het gewicht van de Maine Coon stellen speciale eisen aan de uitrusting: ze heeft veel ruimte nodig in huis, een stevige krabpaal met voldoende grote ligplekken en een grote kattenbak. De vachtverzorging is ook belangrijk: als halflangharige kat heeft de Maine Coon een beetje hulp nodig voor een zijdezachte, goed verzorgde vacht zonder vilt in de ondervacht, vooral bij het wisselen van vacht. In het geval van binnenkatten is af en toe borstelen meestal voldoende, vooral als de vacht minder dicht en lang is.

Maine Coon-katten hebben bijna elke kleur van vacht en ogen. Volgens de rasstandaard moet de kleur van de ogen helder zijn en passen bij de vacht: zwart, wit, rood, blauw of crème – alleen goudkleurig wordt niet erkend. Ook bij de vachttekeningen is alles toegestaan, behalve “ticked” (veelkleurig stekelhaar). De eerste Amerikaanse showkat is inmiddels bij enkele verenigingen toegelaten. De eisen verschillen een beetje – bijvoorbeeld als het om vachtkleuren gaat. Maar er zijn ook kenmerken die ze allemaal hebben, zoals wijd uit elkaar staande ogen en grote oren met een brede basis.

De oorsprong van de Maine Coon is gehuld in legendes: sommige ervan beweren dat de Maine Coon een kruising is van kat en wasbeer (in het Engels “racoon”). Anderen zijn van mening dat het kattenras is gefokt door de voormalige Franse koningin Marie Antoinette. In feite is er weinig bekend over de oorsprong van de kat in het noordoosten van de Verenigde Staten. Hun voorouders hebben zich aangepast aan de plaatselijke klimatologische omstandigheden, daarom is de Maine Coon een robuuste kat. Ze heeft een halflange, dichte en waterafstotende vacht, die haar ook beschermt tegen barre weersomstandigheden. Het ras wordt sinds de jaren zestig gefokt en in 1983 als een onafhankelijk ras erkend. Want hoe de Maine Coon ook is ontstaan, ze is tegenwoordig ook bij ons een populaire en bekende raskat.

Maine Coon-katten zijn laatbloeiers die pas volwassen worden als ze drie tot vier jaar oud zijn. De Maine Coon wordt gemiddeld ongeveer 12,5 jaar, maar er zijn ook 20-jarige “oudjes” bekend. De Maine Coon-kat trotseert weer en wind met haar vacht en poten die zijn geoptimaliseerd voor sneeuwavonturen. Door zijn oorsprong verdraagt deze huistijger geen te warme omgeving. De Main Coon is heel handig met haar poten: daarmee brengt ze het voedsel van de grond naar haar bek. Tovenarij? Misschien heeft ze wel iets van Harry Potter afgekeken – of is ze gewoon zo slim.