De peterbald - een bloterik met handige poten

Als je een peterbald-kat als huisgenoot hebt, ben je nooit meer alleen. Deze speciale knuffelaars zijn buitengewoon aanhankelijk, mensgericht, goedaardig en vriendelijk, maar tegelijkertijd slim en extravert. Om hun nieuwsgierigheid te bevredigen, volgen ze hun baasje overal.

Tot op zekere hoogte probeert een peterbald haar baasje zelfs te plezieren door ongevraagd trucjes te laten zien die ze heeft geleerd. Als dat niet genoeg is om de aandacht te krijgen die ze nodig heeft, verheft ze haar krachtige stem. Simpel: de peterbald staat graag in het middelpunt van de belangstelling. Ze leeft meestal vreedzaam samen met andere katten en huisdieren; ook voor gezinnen met kinderen is ze een prima huisgenoot.

Door de afwezige of dunne vacht is de peterbald gevoeliger voor koud weer en zonnestralen. Om deze reden zou hij als een binnenkat moeten leven – in het ideale geval met toegang tot een beveiligd balkon. Omdat de dieren geen talg produceren, moet je haarloze exemplaren dagelijks met een zachte doek schoonmaken. (Overigens: zo’n kat voelt net zo aan als een paardenneus.) Voor peterbalds met vacht is af en toe borstelen met een massagehandschoen of een zachte borstel voldoende.

De energie- en vochtbehoefte van een peterbald is hoger dan die van een met kat met een dikke vacht. Ze heeft geen speciaal voer nodig, maar wel een iets grotere hoeveelheid. Neem contact op met de fokker of dierenarts over de juiste porties.

Zelfs als binnenkatten hebben peterbalds een sterke drang om te bewegen. Als je voor deze huistijger kiest, moet je voldoende ruimte en klimmogelijkheden hebben. Deze slimme katten houden van intelligente speeltjes.

De peterbald is een zogenaamde naaktkat. Kittens worden soms geboren met een lichte vacht, die ze echter niet zo lang behouden. Bij harige dieren wordt onderscheid gemaakt tussen de niveaus van het dons (zeer kort en dun), velours (fluweelachtig) en brush (dicht, soms gekruld). Af en toe verschijnen er ook dieren met een normale kortharige vacht. Een peterbald is daarom niet per definitie haarloos.

De kleur van de peterbald is ook direct op de huid te zien – en omvat bijna alles wat het kleurenspectrum van kattenvacht te bieden heeft. Alle kleuren en tekeningen zijn mogelijk en toegestaan.

Het verhaal van deze raskatten begon halverwege de jaren negentig in Sint-Petersburg. Daar kruiste een wetenschapper een oosterse korthaarkat met een Don Sphynx. De naam “peterbald” bestaat uit de woorden “Peter” (voor Sint-Petersburg, de plaats van herkomst) en “bald” (het Engelse woord “kaal”). Slechts enkele jaren later werd het nieuw gecreëerde ras erkend door Russische en Amerikaanse verenigingen, en de internationale overkoepelende organisatie Fédération Internationale Féline (FiFe) gaf in 2007 een voorlopige bevestiging. Het fokken heeft het doel om het oosterse uiterlijk van de peterbald te versterken. Hiervoor worden Balinese, Javaanse en Siamese katten in de foklijnen gekruist.

De lange tenen van de peterbald vallen op en ze kunnen er geweldige capriolen mee uithalen. De kat gebruikt zijn poten als vingers, kan kleine voorwerpen uit spleten vissen, deurklinken en dergelijke bedienen en voer naar zijn bek brengen.